Doktor h.c. Kazimierz Górski

poniedziałek, 24 listopada 2003

Twórca największych sukcesów polskiej piłki Kazimierz Górski otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.

"To jeden z najważniejszych dni w moim życiu ... W mojej osobie została wyróżniona cała piłka nożna - zawodnicy, trenerzy, działacze i sędziowie. Tak to przyjmuję" - powiedział Kazimierz Górski.
Największe osiągnięcia polskiej piłki nożnej nierozerwalnie wiążą się z jego pracą. Trzecie miejsce mistrzostw świata w 1974 roku, złoty medali olimpijski w Monachium dwa lata wcześniej i powtórzony finał olimpijski, tym razem ze srebrnym medalem w Montrealu, w 1976 roku - to najbardziej spektakularne efekty pracy Pana Kazimierza. Sukcesy odnosił nie tylko w Polsce, także w Grecji.

Kazimierz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Tam zaczynał grać w piłkę nożną na pozycji napastnika - w RKS Lwów występował do wybuchu wojny, potem był zawodnikiem Spartaka Lwów i Dynama.

W 1944 roku zgłosił się do wojska na ochotnika i poszedł na front. W mundurze dotarł do stolicy i tu pozostał.

Od 1945 do 1953 był piłkarzem Legii Warszawa (wówczas CWKS Legia). Reprezentował barwy narodowe w meczu z Danią w Kopenhadze (0:8) w 1948 roku. Miał pseudonim boiskowy "Sarenka".

Po zakończeniu kariery piłkarza, Kazimierz Górski zajął się pracą szkoleniową w warszawskim klubie. Był asystentem trenera Wacława Kuchara i Węgra Janosa Steinera. Następnie samodzielnie trenował stołeczny Marymont, Gwardię Warszawa i Lubliniankę.

Od 1956 był szkoleniowcem Polskiego Związku Piłki Nożnej, zajmując się przez dwa lata reprezentacją juniorów. W latach 1966- 1970 pracował z reprezentacją młodzieżową do lat 23, z którą osiągnął spore sukcesy. Właśnie z niej wywodzili się późniejsi medaliści igrzysk olimpijskich (1972) i mistrzostw świata (1974).

Na rok przed igrzyskami olimpijskimi w 1972 roku, Kazimierz Górski został trenerem pierwszej reprezentacji Polski. Pierwszy jego mecz - to spotkanie ze Szwajcarią w Lozannie, rozegrany 5 maja 1971 roku. Polacy wygrali wówczas 4:2.

Podczas igrzysk olimpijskich w Monachium w 1972 roku "Orły Górskiego" sięgnęły po najcenniejsze w historii polskiego futbolu laury - złoty medal olimpijski. Dwa lata później reprezentacja pod wodzą Górskiego wywalczyła trzecie miejsce w finałach mistrzostw świata w Niemczech. Po kolejnych dwóch latach przyszedł kolejny sukces - srebrny medal igrzysk w Montrealu.

Zespół Górskiego w latach 1971-76 rozegrał 73 oficjalne mecze. Wygrał 45, 12 zremisował, a 16 przegrał.

Kolejnym etapem kariery Górskiego była praca trenerska w greckich klubach - Panathinaikosie Ateny, Kastorii, Olympiakosie Pireus (1977-81). W 1981 roku wrócił do Polski i przez dwa lata był trenerem Legii Warszawa. Potem ponownie wyjechał do Grecji i został szkoleniowcem w Ethnikosie i znów w Panathinaikosie (1983- 86), z którymi zdobywał tytuły mistrzowskie i puchary kraju.

Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski od 1986 roku zasiadał we władzach PZPN. Najpierw był doradcą prezesa związku, a w 1987 roku został wiceprezesem PZPN. W latach 1991-95 pełnił funkcję prezesa, a od 3 lipca 1995 roku jest prezesem honorowym PZPN.

W 1996 roku za wybitne zasługi w działalności na rzecz kultury fizycznej został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

"Cóż wart jest generał bez armii. Bez tej armii, bez tych wspaniałych piłkarzy może i mnie by tu nie było" - mówił wówczas. W 2001 roku udekorowany został najwyższym odznaczeniem Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej (FIFA). Z rąk Josepha Blattera otrzymał w Zurychu Złoty Medal Zasługi FIFA. Przed nim zaszczytu tego dostąpiło 40 osób - koronowane głowy, politycy, sławni piłkarze.

I wtedy także skromnie zwrócił uwagę, iż zaszczyt ten traktuje jako wyraz uznania dla polskiej piłki nożnej. "Medal of Merit" przyjmował z rąk prezydenta FIFA w obecności futbolowych sław - Michela Platiniego, Johanna Cruyffa, Franza Beckenbauera, Eusebio, Hugo Sancheza, Bobby Charltona, Zbigniewa Bońka, Grzegorza Laty.

Nowo mianowany doktor honoris causa gdańskiej uczelni cieszy się powszechną sympatią. Słowa Włodzimierza Lubańskiego, wypowiedziane w Pałacu Namiestnikowskim w 1996 roku, znakomicie oddają to odczucie: "Podziwialiśmy naszego +profesora+ i zastanawialiśmy się często nad jego zdumiewającym talentem. Będąc człowiekiem o gołębim sercu umiał prowadzić swoją grupę z żelazną konsekwencją i utrzymywać wzorową dyscyplinę".

W 2001 roku Kazimierz Górski został odznaczony także przez dzieci - medalem im. dr. Henryka Jordana, przyznawanym przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Uroczystość odbyła się wtedy w łódzkiej Szkole Mistrzostwa Sportowego, której jest patronem. Szkołę imienia najsłynniejszego polskiego trenera piłkarskiego ozdobiła nie tylko pamiątkowa tablica z jego wizerunkiem, ale i cytat jednego z powiedzonek, z których słynie" - "Piłka jest okrągła, a bramki są dwie".

www.wprost.pl

Projekt graficzny Positive Design Przemysław Półtorak.
Opieka Krzysztof Baryła.
Wszelkie prawa zastrzeżone 2007 r.