środa, 2 marca 2011 r.

Mija 90. rocznica urodzin Kazimierza Górskiego, legendarnego trenera reprezentacji Polski w piłce nożnej, a także piłkarza i działacza sportowego.

Pod jego kierownictwem nasza reprezentacja osiągnęła największe sukcesy w historii polskiego piłkarstwa - złoty medal olimpijski w Monachium w 1972 roku, III miejsce podczas finałów mistrzostw świata w 1974 roku i dwa lata później - srebrny medal olimpijski w Montrealu.

Od sukcesów Kazimierza Górskiego, jako szkoleniowca reprezentacji Polski, rozpoczęła się "złota era" polskiego futbolu w latach 70. i na początku 80. Prowadził reprezentację w 73. meczach, osiągając 45 zwycięstw.

- Przed panem Kazimierzem byli świetni trenerzy, po nim również, ale żaden nie zrobił tego co on. Nikt inny nie stworzył wspaniałej reprezentacji z przeciętnych piłkarzy. Trener Górski miał ?piłkarski rentgen", dzięki czemu potrafił prześwietlić każdego zawodnika i potem idealnie wkomponować go do zespołu. Doskonale znał nasze mocniejsze i słabsze strony - mówił Tomaszewski.

Pod okiem słynnego trenera rozwinęły się takie talenty jak: Kazimierz Deyna, Włodzimierz Lubański, Grzegorz Lato i Jan Tomaszewski. Kazimierz Górski otrzymał najwyższe odznaczenie w światowej piłce nożnej - Złoty Order Zasługi FIFA.

- Bez pana Kazimierza nie byłoby mnie w reprezentacji. Zadebiutowałem w kadrze w 1971 roku w przegranym 1:3 spotkaniu z Niemcami w Warszawie. Stałem się wówczas ?najpopularniejszym" człowiekiem w kraju. Pół Polski chciało mnie powiesić, a drugie pół skazać na banicję. Nie umiałem sobie znaleźć miejsca. Na szczęście w ŁKS, w którym wówczas grałem, pan Kazimierz objął funkcję koordynatora. Przez kolejne miesiące widział, jak ciężko trenowałem i znów dał mi szansę, powołując na mecz z Walią - podkreślał Tomaszewski.

Trener XX wieku

W plebiscycie pisma "Piłka Nożna" został uznany za najlepszego polskiego trenera XX wieku. Był jedną z najbardziej szanowanych osób w polskim środowisku sportowym. W 1991 roku został prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej, a cztery lata później - prezesem honorowym.

Do historii przeszły jego powiedzenia: "Piłka jest okrągła, a bramki są dwie" czy "Jedni rodzą się do skrzypiec, inni do munduru. Ja urodziłem się dla piłki".

 

Niepowtarzalna osobowość

O wyjątkowości trenera Górskiego świadczyło również jego podejście do piłkarzy.

- To był fenomenalny człowiek. Mogliśmy traktować go jak starszego przyjaciela, ale każdy z nas wiedział, gdzie jest granica. I nie daj Boże, aby ją przekroczyć.

Jan Tomaszewski wspomina sytuację jak miała miejsce podczas MŚ 1974.

- Za dwudziesto minutowe spóźnienie trener Górski podjął decyzję o wyrzuceniu z reprezentacji Adama Musiała. W końcu wybłagaliśmy go, żeby nasz obrońca został w drużynie, ale za karę nie zagrał w meczu drugiej rundy ze Szwecją.

Według Tomaszewskiego Pan Kazimierz ?pomieszał" wówczas składem. Przestawił np. na drugą stronę boiska Antoniego Szymanowskiego. Czy ktoś teraz zdobyłby się na coś podobnego w arcyważnym meczu? Czy ktoś dokonałby zmian w drużynie, w której wszystko funkcjonowało znakomicie? Pan Kazimierz się nie bał - przypomniał były bramkarz reprezentacji.

Kazimierz Klaudiusz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Do wybuchu drugiej wojny światowej grał w piłkę nożną w zespole RKS Lwów, potem był zawodnikiem Spartaka Lwów i Dynama. W 1944 jako ochotnik zgłosił się do wojska i został wysłany na front. Po wojnie osiadł w Warszawie.

Od 1945 do 1953 roku Górski był piłkarzem Legii Warszawa, wówczas CWKS Legia. Reprezentował barwy narodowe w meczu z Danią w Kopenhadze w 1948 roku. Miał pseudonim "Sarenka". Potem trenował Marymont, Gwardię Warszawa i Lubliniankę. W 1956 roku został szkoleniowcem Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 1971 roku objął funkcję trenera pierwszej reprezentacji Polski. W latach 70. i 80. był także trenerem w greckich klubach - Panathinaikosie Ateny, Kastorii oraz Olympiakosie Pireus, z którymi zdobywał tytuły mistrzowskie i puchary kraju.

W międzyczasie przez dwa lata był też trenerem Legii Warszawa. Zmarł 23 maja 2006 roku w Warszawie.

Grad nagród

W 2001 r. otrzymał najwyższe odznaczenie Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej - Złoty Medal Zasługi FIFA. Przed nim tego zaszczytu dostąpiło tylko 40 osób - koronowane głowy, politycy, sławni piłkarze.

Został również uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i już pośmiertnie, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Również pośmiertnie otrzymał najwyższe odznaczenie Europejskiej Unii Piłkarskiej UEFA - Rubinowy Order Zasługi.

 

źródło: Polskie Radio