sroda, 24 maja 2006

Jerzy Engel: – Mialem szczescie pisac prace magisterska na temat przygotowan i wystepu reprezentacji w mistrzostwach swiata w 1974 roku. Od tego momentu datuje sie nasza przyjazn. Pan Kazimierz opiekowal sie mna, wówczas mlodym szkoleniowcem, w sposób szczególny. Odszedl najwiekszy z nas, który wyznaczal kierunki, model pracy i etyki trenerskiej, skromnosci oraz kultury. Byl zródlem niesamowitej wiedzy, ujmowanej w najprostsze slowa i cytaty, które przeszly do kanonu naszego szkolenia pilkarskiego. Chociaz teraz kibice nie potrafia wymienic calej jedenastki z jego czasów, Jego znali wszyscy. Charyzma i sposób bycia Kazimierza Górskiego przetrwaly dwa pokolenia kibiców.

Andrzej Strejlau: – Mial niebywala charyzme. Zawodnicy Go kochali, potrafil ich natchnac, zarazic optymizmem, wierzyli mu bezgranicznie i tak samo Go sluchali. Jego wielkosc polegala na tym, ze wszystkich traktowal tak samo – do ministra i sprzataczki podchodzil równie serdecznie. Niestety, w tych ostatnich dniach niektóre redakcje nie zachowaly sie wlasciwie, za wszelka cene chcialy miec zdjecie powoli gasnacego Pana Kazimierza. Dlatego musielismy przed Jego pokojem umiescic ochrone.

Antoni Piechniczek: – Kazdy, kto byl z Nim blisko, widzial, ze ucieka z Niego zycie i ze najgorszego mozna sie bylo spodziewac. Jednak sadzilem, ze dane Mu bedzie jeszcze raz emocjonowac sie gra Polaków na mundialu. Z drugiej strony byc moze ta sytuacja wywola jakies refleksje w ekipie Janasa. Refleksje na temat celowosci zycia i umiejetnosci wykorzystania szans. Kazimierz Górski swoim postepowaniem wielu ludziom – w tym i mnie – wskazal, jak takie szanse wykorzystac. Byl przykladem czlowieka lubiacego innych, cieplego, serdecznego, pomagajacego ludziom.

zw.com.pl

Projekt graficzny Positive Design Przemysław Półtorak.
Opieka Krzysztof Baryła.
Wszelkie prawa zastrzeżone 2007 r.